Je kunt alles nog zo goed plannen en zelf organiseren, maar vanaf een bepaald moment ben je afhankelijk van hoe goed anderen hun zaakjes op orde hebben. Daar kwam ik al achter nog voor ik op pad was.

Vol vertrouwen stond ik samen met mijn familie maandagochtend om 10:00, na een fileloze rit, op schiphol, klaar om mijn bagage in te checken. Ongeveer 10 uur later waren we dit nog steeds aan het doen:

Wat bleek achteraf, WOW Air had de vlucht van Reykjavik naar Boston overgeboekt, waardoor ik en 14 anderen op Schiphol waren gestrand. Alleen niet fijn dat we hier na 10 uur pas achter kwamen. Wel zeiden ze dat ze er alles aan deden om ons zo snel mogelijk in Boston te krijgen, dit bleek pas ’s ochtends de volgende dag te kunnen, dus moesten ze ook een hotel boeken.

Ik ben nog nooit in een 4sterren hotel geweest, en ik verwacht er ook niet op eigen kosten ooit heen te gaan. Maar het was toch wel mooi om voordat ik 6 maanden in een tent bivakkeer, eerst even uitgebreid gratis te kunnen slapen en eten. Elk nadeel heeft zijn voordeel.

En je leert al meteen wat mensen kennen, de een reist al heel wat af, de ander is in amerika gaan wonen met zijn vriendin, maar wat alle kans te boven gaat, is dat er ook een veteraan van de Appalachian Trail tussenzat.
De man die 2 stoelen rechts van me zat, heeft de AT uitgelopen, in 1975. Ik had het genoegen ook om naast hem en zijn vrouw te zitten tijdens onze vervangende vlucht van Kopenhagen naar Boston, daar hebben we even gepraat over waar de AT nou eigenlijk over gaat. Vrijheid, avontuur, maar bovenal, het beste maken van en genieten van elk moment, hoe of wat er ook gebeurd.

Dus ik heb al meteen de kans gehad, nog voor ik weg was, om te laten zien dat ik niet zomaar in paniek raak, en mijn best doe in oplossingen te denken en te genieten van waar ik uit kwam. Dus dan zit er maar 1 ding op:

Nu type ik dit inmiddels vanuit Boston, waar ik 14 uur in totaal mag wachten tot mijn vlucht naar Atlanta, die ik overigens ook dankzij wat geluk zonder kosten om heb kunnen zetten, vertrekt. Ook de afspraak met het hikerhostel is verzet, dus we zijn weer op de rit, enkel een dagje later! We maken er het beste van, en genieten van de plekken waar we uitkomen! De volgende blog komt van ergens op de Appalachian Trail!