Vrijdagavond, 1 april. Sommige mensen vermoedden stiekem nog een beetje dat ik een jaar lang 1 grote 1aprilgrap had voorbereid, die deze avond tot conclusie zou komen. Niets was minder waar, mn tickets waren betaald, de spullen stonden toch echt klaar, de kaart hing er, en het bier stond koud, dus niemand had uiteindelijk er een probleem mee.

De opkomst was onvoorstelbaar, ik heb er echt geen andere woorden voor. Er waren zoveel mensen, en allemaal kwamen ze om me alle geluk van de wereld te wensen, en me uit te zwaaien voor ik mijn grote wandeltocht zou starten. Allemaal hadden ze bemoedigende woorden, tips, vragen, zorgen, maar vooral een hoop gezelligheid meegenomen, een waar groots feest. Mijn verwachtingen ver te boven. Iedereen die aanwezig was, ontzettend bedankt voor alles! Alle goeie wensen staan in het boekje, die ik bewaar voor de dagen dat ik het allemaal even niet meer weet. Die gaan zeker komen, maar met al jullie hulp kom ik daar wel doorheen! Het geld helpt me om de broodnodige calorieën naar binnen te kunnen werken, en ik heb een prachtige camera gehad, dus verwacht geweldige foto’s!

De dag erop heb ik afscheid genomen van de scouting, aan het eind van een bijzonder goed geslaagde verenigingsdag. Met een brok in mijn keel heb ik houdoei moeten zeggen tegen de kabouters. En wellicht een beetje ook door oververmoeidheid, maar sommige kinderen hadden het er moeilijk mee. Geloof me, ik ook. Ik ga ze ontzettend missen, maar gelukkig heb ik een mooie foto van ze gehad, die ik ook in mijn boekje heb gestopt, ik loop niet alleen, iedereen die me lief is loopt met me mee. We gaan de zon tegemoet.

Deze foto had ik gemaakt tijdens het lopen van de 80 van de Langstraat.

En nu zit ik hier, mijn rugzak is ingepakt en staat klaar, de tickets zijn uitgeprint, de camera opgeladen, de planning staat klaar, de spanning is hoog, maar de zin en de wil zijn groter!

Freek gaf me stiekem tussendoor nog een cd’tje voor op de mp3speler, want ook hij weet precies welke muziek voor mij werkt als de dagen en de rugzak zwaar zijn.

En hoe toepasselijk ook. 100 Reasons to live. Ik heb de afgelopen dagen gezien dat ik nog veel meer dan 100 redenen heb om te leven. Zoveel mensen die me steunen van alle kanten. Er zit nu nog maar 1 ding op:

Nu is het mijn beurt om te laten zien wat ik echt kan. Het gaat een zwaar, spannend, leuk, mooi, nat, koud, zweterig, stinkend, indrukwekkend, vermoeiend, afbrekend en opbouwend, maar vooral een groots avontuur worden.

Ik zie jullie over een half jaar weer!

Heel veel dank voor alles, en groetjes,
Josh the Trailblazer